মাটিকলহ

মাটি কলহ এটা হোৱাৰ হাবিয়াসে
মোক বাৰকৈয়ে বন্দী কৰি ৰাখিছে
   সেইযে মাটি কলহটো
তাৰ ব্যস্ততাই মোক বাৰুকৈয়ে চেপিছে

বগা জোনটো ৰঙা বেলি হোৱাৰ আগৰে পৰা
কলহটোৰ ব্যস্ততা বাঢ়ে |

নদীলৈ যাব লাগে
পানী টুকি সিজাব লাগে চাউল

জাকৈয়া ছোৱালীৰ মেলত
কলহটোৰ গুৰুত্ব বাঢ়ে

কাৰোবাৰ বুকু পোৰা শলিতাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি
চেনাইৰ ৰূপ-যৌৱনৰ সাধুকথাত ভৰ দিয়ালৈকে

মাটি কলহটোত লাহে লাহে পানী ভৰিয়েই থাকে
নৈখনৰ ঢৌবোৰে সোণালী সূতাকাটে
সৰাপাতে ঢৌৰ গাত গা লগাই আকৌ গাধূৱে |

মাটিকলহটোৱে সৰাপাতবোৰলৈ চাই থাকে
পানীভৰিলে মাটি কলহটো
আকৌ নিজৰ ঠাইলৈ ঘূৰে |

কনেঙহঁতৰ কঁকালত কিযে চিকুটা চিকুটি
সি চাগে লাজৰ বনভোজ খাবও জানে |

মাটিৰ কলহটো দেখিলে মোৰ বিৰাট ঈৰ্ষা
তাৰ দৰে ব্যস্ত কেঁকুৰী এটাত
মেঘৰ চিঠি এখন অহা হ'লে
মই কিজানি বৰষুণেই হ'লোহেতেন |